Al bij de rode loper laat de eerste god van zich horen. De weergoden in dit geval en ze zijn de bezoekers aan de galapremière van The Book of Mormon niet gunstig gestemd.

Gelukkig weet een Theater Carre altijd alles tot in de puntjes te verzorgen dus binnen no time waren er paraplu’s in overvloed voor de BN’ers die op deze ‘Broadway in Carre’ voorstelling zijn afgekomen. We horen overal hetzelfde: dit moét je gezien hebben, luidt het devies. Een aantal zag de show al in Londen, een enkeling op Broadway zelf.

Werden we voorheen meermaals verwend met de UK cast van een Broadway productie, het is dit keer de hoofdprijs met echt de originele Amerikaanse cast die hier in Amsterdam de Europese tour aftrapt. Het is overigens ook voor het eerst dat deze voorstelling (sinds de wereldpremière in 2011) buiten een Engelstalig land te zien is.

Het verhaal gaat over een lichting jonge Mormonen die na een indoctrinerende training op pad wordt gestuurd om zieltjes te winnen. Hoewel zijn droombestemming Orlando is wordt de knappe succesvolle ‘elder’ Price (Alex James-Hatton) naar Oeganda, Afrika gestuurd. En dan wordt hij ook nog opgescheept met toch een beetje de sul van het geheel ‘elder’ Cunnigham (Conner Peirson). Eenmaal in Afrika aangekomen blijkt het allemaal niet zo simpel te zijn als men aangeleerd is. Probleem is al dat er geen deurbel op zo’n hutje zit.

De aanwezige Mormongroep is al evenmin succesvol geweest met het bekeren van de locals. De leider van de groep ‘elder’ Mc Kingley (Will Hacksworth) probeert het moraal hoog te houden door de nare gevoelens ‘uit te schakelen’ maar al snel verliest Price zijn vertrouwen in het geloof en doet wat in de Mormonwereld een doodzonde is; hij verlaat zijn Mormonbuddy.

Die blijkt echter van zijn aandoening om zomaar onwaarheden te verzinnen en te verspreiden een deugd te kunnen maken door de dochter van de chief, Nabulungi (Nicole-Lily Baisden) te ‘verleiden’ met zijn ietwat vertwiste Mormon verhalen. Een Darth Vader en starship Enterprise worden toegevoegd en zo ook een Jedi en de Jezus is ook niet geheel als het origineel meer.

Nabulungi, a.k.a. Nutella, a.k.a. Nala, zorgt ervoor dat de hele stam gaat luisteren naar die verhalen en tegenstand biedt tegen de dictator van het dorp: de Generaal (Thomas Vernal).

Een ommekeer in het dorp volgt maar wanneer de Mission President (Johnatan Tweedie) op bezoek komt om de behaalde resultaten te prijzen en de dorpelingen een ‘Mormon-verhaal’ uitbeelden voor hem, blijkt dit het verre van juiste verhaal te zijn. Een sluiting van de Mormon locatie volgt maar dat laat elder Cunningham niet zo maar op zich zitten en doet iets wat hij nooit eerder deed; hij wordt heroïsch… Als dan ook zijn maatje elder Price weer terug komt is het een happy end ‘as we like it’.

Het script is uit handen van de makers van South Park Trey Parker en Matt Stone en daar moet je van houden. Grof, sarcastisch, maar met een overduidelijke knipoog.

De muziek, gebracht door een voornamelijk met Britse muzikanten gevuld live orkest, komt ook van deze mannen in samenwerking met songwriter Robert Lopez.

En hier begint de perfectie en doordachtheid van deze show door te schemeren. Hoewel nergens ‘bewezen’ herkent de echte musicalliefhebber nummers geschreven in stijlen van andere Broadwayknallers. Zo is het nummer ‘You and me’ duidelijk Wicked geïnspireerd en is het ‘Hasa Diga Eebowai’ een niet te missen reverence naar The Lion King.

Maar de echte perfectie komt van de castleden. De choreografieën worden zo ‘retestrak’ uitgevoerd, alles even perfect synchroon en met een energie alsof het ze totaal geen moeite kost. Je ziet dat deze show tot in hun haarvaten geramd zit, alles gaat vlot, foutloos en loepzuiver.

Het nummer ‘Spooky Mormon Hell Dream’ is echt een lust voor het oog qua decor en staging in combinatie met de dans en het nummer zelf.

Onvervalste Amerikaanse musicaldiscipline die nog tot 27 oktober te zien is in toch Neerlands trots, Theater Carre. In de ambiance van dit theater, met een onvervalste Amerikaanse productie en evenzo cast op het podium waan je je echt even op Broadway. Wat een kadootje!

Grappige bijzaak is wanneer het premierepubliek het theater verlaat en het inmiddels overbekende ‘Hello’ over de Amstel klinkt. De in dit geval échte Mormonen hebben aan aandacht geen gebrek, aangezien het gros denkt dat ze ‘erbij horen’. Met het pamflet in de handen gedrukt gekregen keert men huiswaarts, wellicht een religieuze overweging rijker.

The Book of Mormon wordt Engelstalig gebracht zonder boventiteling en is nog tot eind oktober te zien. We zijn het eens met de eerder gesproken liefhebbers: dit moét je gezien hebben.

Kijk voor de laatste beschikbare kaarten op www.carre.nl

Verslag en foto’s: Mariska Steenbergen

Lees ook:
Run op fan kaarten Book of Mormon