Na een jaar teksten leren, muziek instuderen, decors bouwen en kostuums naaien was het voor de leden van Ap-Art gisteravond dan eindelijk zo ver. In het Noord-Hollandse Anna Paulowna ging de musical ‘De Jantjes’ in première.

Ap-Art

Musical Producties Ap-Art is opgericht in 1997 als een vervolg en antwoord op het ongekende succes van de polderse revue ‘Op naar 2000’, geschreven door Maarten Leegwater ter gelegenheid van het 150 jaar bestaan van de polder in 1995. Het enthousiasme destijds onder alle deelnemers, zowel voor als achter de schermen, zorgde voor het tot stand komen van Ap-Art. Producties als o.a. Anatevka (2002), Oliver! (2008), Amerika Amerika (2012) en vorig jaar The Pajama Game brachten Ap-Art tot een steeds hoger artistiek niveau en dit jaar werd de volkse klassieker ‘De Jantjes’ ingestudeerd. Het stuk wat na de première in 1920 in bijna alle plaatsen van Nederland met ongekend succes vertoond werd met in de eerste twee jaar meer dan 2000 opvoeringen. Tussen 1920 en heden werd het steeds weer opnieuw door allerlei gezelschappen op het repertoire gezet en is hiermee verreweg het meest gespeelde stuk in het circuit van het Nederlandse toneel.

De Jantjes

Het verhaal gaat over de drie Amsterdamse vrienden (Dolle) Dries, gespeeld door Dave de Groot, (Schele) Manus, Jan Wijnker en (Blauwe) Toon gespeeld door Gerard Benjamins. Als de drie karakters, na het vervullen van hun dienstplicht bij de marine, vol goede moed afzwaaien, blijkt het leven als gewone burgers ze zwaar tegen te vallen. De drie mannen zijn zeer goed op elkaar ingespeeld en de vriendschap komt oprecht en bestaand over. Het lied ‘Oh mooie Westertoren’ is zeer krachtig in de samenzang, en knalt de zaal in.
We zien de drie personages vooral vanuit de wasserette van Blonde Greet (Karin Berbee) en het plaatselijke café van Tante Piet (Marjan van Dorp) waar de nodige feestjes, ruzies, en een vechtpartij tussen Dries en Mooie Leendert (Sjim Kapiteijn) plaats vinden. Sjim speelt een verwend en arrogante Leendert die toch de vangst van de stad is als je de dames van het ensemble moet geloven wanneer zij ‘mooie Leendert’ toezingen. Leendert heeft echter oog voor Blonde Greet maar is getrouwd met Door (Ramona Nielen). De gevolgen van de losse handjes van Leendert zijn bij Door duidelijk zichtbaar en Ramona zet een lieve, aannemelijke gebroken vrouw neer. Haar vertolking van ‘Telkens weer’ is dan ook een tranentrekker als zij fragile en kwetsbaar alleen op het podium het lied begint. Als daarna Toffe Jans (Marja van Kuijeren) en Blonde Greet ( Karin Berbee ) invallen staan de dames krachtig en zeer overtuigend alle frustraties (van hun personage) van zich af te zingen.

Na een korte gevangenisstraf voor de Dolle, tekenen de drie Jantjes uit teleurstelling en geldnood voor het KNIL, het Koninklijke Nederlands Indische Leger, om als koloniaal voor zes jaar te worden uitgezonden naar onze toenmalige kolonie Nederlands­ Indië.  Uitgezwaaid door de buurt vertrekken zij vanaf de Oostelijke Handelskade in Amsterdam met het schip de “Prinses Amalia”. In het (toch al) prachtige decor was een zeer vernuftig gebruik gemaakt van de opgebouwde zijkant van het toneel. Wat eerst nog het appartement van Tante Piet was veranderde in enkele ogenblikken in het schip. Het wegtrekken van het doek veroorzaakte ook goedkeurend gemompel vanuit het publiek. Het decor op het podium werd eveneens vernuftig omgezet van de Mokumse kroeg naar een tropisch etablissement. We zien, en horen vooral, de twee serveersters (Hermien Benjamins en Miriam Rotteveel) die met het lied ‘Terang Boelan’ ons direct Mokum doen vergeten en wij wanen ons in de hete tropen.

Die zes jaar daar lopen niet voor iedereen even lekker. Hoewel Dries een huishoudster trouwt en daarmee 2 kinderen krijgt, slaat het noodlot toe en wordt hij weduwnaar. De mannen besluiten terug te keren naar Nederland maar ook voor Blauwe Toon is er niet echt een happy end. Hij overlijdt op de terugweg en krijgt ergens bij de evenaar zijn zeemansgraf. Het publiek zat overigens dusdanig in het verhaal dat bij het ‘ 1,2,3…’, het ‘in godsnaam!’ door de hele zaal ging. Terug in de Jordaan is het leven gewoon verder gegaan en komen de mannen thuis bij Blonde Greet, ook weduwe inmiddels en Toffe Jans die besluit bij haar agressieve man weg te lopen. Dries maakt het goed met zijn bemoeizuchtige moeder Betje (Astrid Dekker) en we zien ook de twee meest karakteristieke types uit de eerste akte weer terug; de straatzangeres Na Druppel (Manon Heddes) en haar man De Mop (Nicolay Grooff) die door het gehele stuk de komische noot verzorgden door niet mét elkaar maar zeker ook niet zonder elkaar te kunnen.

De finale wordt afgetrapt door de (het mag gezegd) fantastische kindercast die met nog evenveel energie als aan het begin van de voorstelling het slotlied inzetten. Wat best knap is gezien het feit dat de cast ‘s middags al een uitkoop voorstelling voor de Zonnebloem had gespeeld. Chapeau! Het slotapplaus is een verdiende staande ovatie en ook het muziekcombo komt naar voren in de spotlight om hun ovatie te ontvangen. Wat ons betreft kan regisseur Herman Planken terug kijken op een zeer geslaagde avond en heeft Ap-Art zich nu toch echt definitief op de kaart gezet als een musical gezelschap die zeker de moeite waard is om te gaan bekijken. Gelukkig kan dat ook nog, men speelt deze voorstelling nog een aantal keer in November. Hoewel er datums al zijn uitverkocht zijn er nog kaarten beschikbaar, kijk in de webshop op www.apartmusicals.nl

Voor de fotoreportage klikt u hier.

Lees ook: Ap-Art brengt gezelligheid in Anna Paulowna e.o. met ‘de Jantjes’

Mariska Steenbergen